حامد صمدی - Azad Islamic University
رحیم پیرحاجاتی مهابادی - Qom University of Medical Sciences
اباذر پورنجف - Iran University of Medical Sciences
سجاد امیدی - Iran University of Medical Sciences
سمیه مقیمیان - Azad Islamic University,
ندا آل یاسین - Iran University of Medical Sciences

زمینه و هدف: یکی از نگرانی های عمومی، پیدایش انتروکوک های مقاوم در برابر ونکوماسیناست. ژن های vanA و vanBمسئول پیدایش مقاومت به غلظت بالایی از ونکومایسین هستند.در این مطالعه، وجود ژن های مقاوم به vanAوvanBدر سویه هایانتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم جداشده از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی و تعیین حساسیت دارویی آنهابررسی شد. روش بررسی: تعداد ۲۲۸ نمونه شامل ادرار، خون، زخم و مدفوع از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی به دست آمد. کلنی های مشکوک به انتروکوک با استفاده از تست های استاندارد شناسایی شدند، سپس حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش انتشار از دیسک و برطبق استانداردهای موسسه آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) به دست آمد. برای تعیین کمترین غلظت مهارکنندگی سویه های مقاوم به ونکومایسین، E.Test انجام شد. توزیع ژن های vanA و vanBبااستفادهازروش  PCRتعیین گردید. یافته ها:در این مطالعه از ۱۱۳ انتروکوکوس به دست آمده، بیشترین و کمترین تعداد (درصد) مربوط به انتروکوکوس فکالیس، ۱۰۳ سویه (۱/۹۱%) بود و کمترین تعداد به انتروکوکوس فاسیوم، ۱۰ سویه (۹/۸%) تعلق داشت. در روش انتشار از دیسک، تعداد ۱۱ سویه (۷/۹%)، مقاومت به ونکومایسین از خود نشان دادند. تمامی ایزوله های مقاوم به ونکومایسینحاوی ژن vanA بوده و هیچ موردی از ژن vanB مشاهده نشد. نتیجه گیری: افزایش سویه های مقاوم به ونکومایسین، یک تهدید جدی در دنیا و کشور محسوب می شود. به علاوه، افزایش این سویه ها، موجب محدودیت در گزینه های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت های انتروکوکی، افزایش هزینه و انتشار ژن های مقاومتی به سایر باکتری ها شده است.

Drug Resistance, Enterococcus faecalis, vanA&, VanB Protein, Enterococcus faecium, Polymerase Chain Reaction, مقاومت دارویی؛انتروکوک فکالیس؛ انتروکوک فاسیوم؛ ژن vanAو vanB؛ واکنش زنجیره ای پلیمراز