افشین احمدوند - Kashan University of Medical Sciences
رضوان ساعی - Akhavan Hospital
زهرا سپهر منش - Kashan University of Medical Sciences
علیرضا قنبری - Kashan University of Medical Sciences

زمینه و هدف: دیالیز به عنوان یک روش درمانی در بیماران نارسایی کلیه، فرآیندی استرس زا است. این روش مشکلات روان شناختی و اجتماعی متعددی را در پی دارد، که می تواند زمینه ساز بروز اختلالات روانی در این بیماران باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی در شهرستان کاشان صورت گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، شرکت کنندگان با رده سنی ۴۵-۱۸ سال، در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. از پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک (Beck) به عنوان ابزار اندازه گیری علائم روان شناختی در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد، و گروه درمانی شناختی- رفتاری به عنوان مداخله در ۱۲ هفته انجام گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و تی تست تجزیه وتحلیل شدند. سطح معنی داری اختلاف ها ۰۵/۰p< در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه اختلاف دو گروه تجربی و شاهد از نظر مشخصات فردی به لحاظ آماری معنی دار نبود. قبل از مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه تجربی ۸۷/۵±۷۲/۲۵ و گروه شاهد ۵۶/۷±۲۲/۲۵ و میانگین نمره افسردگی دو گروه به ترتیب ۹۷/۱۴±۴۴/۳۵ و ۲/۹±۱۱/۳۳ بود. اختلاف دو گروه در نمره اضطراب و افسردگی قبل از مداخله معنی دار نبود. بعد از مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه تجربی ۲۳/۶±۹۴/۱۵ و گروه شاهد ۰۴/۱۰±۰۵/۲۸ (۰۰۱/۰p<)، میانگین نمره افسردگی گروه تجربی ۳۲/۱۳±۲۷/۲۲ و گروه شاهد ۴۶/۹±۹۴/۳۳ (۰۱/۰p<) بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد گروه درمانی شناختی- رفتاری به میزان قابل توجهی موجب کاهش اضطراب و افسردگی در بیماران دیالیزی می شود. بنابراین پیشنهاد می گردد علاوه بر تجویز داروها، مداخلات روان شناختی نیز برای این بیماران انجام شود. 

Dialysis, Group Psychotherapy, Anxiety, Depression, دیالیز؛ روان درمانی گروهی؛ اضطراب؛ افسردگی