میرنجف موسوی - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه ارومیه
محمد حسنی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه
ایوب منوچهری میاندوآب - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه‎ریزی شهری، دانشگاه تهران

سنجش کیفیت زندگی، پیچیده و تحت تاثیر عوامل فراوانی است. در این پژوهش از تاثیر شاخص‎های سرمایه اجتماعی بر کیفیت زندگی شهروندان استفاده شده است. بر این اساس با توجه به مطالعه ادبیات نظری مربوط به کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی، چارچوب مفهومی متشکل از پنج مولفه برای سرمایه اجتماعی که متغیرهای مستقل و نه مولفه برای کیفیت زندگی که متغیرهای وابسته پژوهش هستند، برای تحلیل تاثیر شاخص‎های سرمایه اجتماعی بر کیفیت زندگی شهروندان محلات شهر میاندوآب، تدوین و مبنای پژوهش قرار گرفته است. درواقع هدف پژوهش، سنجش تاثیرپذیری سطح کیفیت زندگی شهروندان بر مبنای شاخص‎های سرمایه اجتماعی است. نوع پژوهش کاربردی و روش بررسی آن، توصیفی  تحلیلی است. جامعه آماری را سی محله شهر میاندوآب شکل داده است. اطلاعات مورد نیاز برای بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی که شامل  سی‎ونه شاخص سرمایه اجتماعی (متغیر مستقل) و سی‎وپنج شاخص کیفیت زندگی (متغیر وابسته) است، از ابزار پرسش‎نامه و سرشماری عمومی نفوس مسکن، سالنامه های آماری، سازمان ها و نهادهای مربوطه جمع‎آوری شده است. نتایج نشان می‎دهد از دید سطح سرمایه اجتماعی، محله‎های ۲۰، ۲۲ و ۱۷ در بالاترین سطح و محله‎های ۱۶، ۱۳ و ۲۳ در پایین‎ترین سطح قرار دارند. همچنین از دید سطح کیفیت زندگی، محله‎های ۲۰، ۷ و۲۲ در بالاترین سطح و محله‎های ۱۳، ۲۳ و ۱۶ در پایین‎ترین سطح قرار دارند. یافته‎ها نشان می‎دهد که محلاتی که سطح سرمایه اجتماعی بالاتری داشتند، از سطح کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند. همچنین از پنج مولفه سرمایه اجتماعی، مولفه مشارکت اجتماعی بیشترین تاثیر (۶۱۲/۰) را بر کیفیت زندگی داشته  و چهار مولفه دیگر سرمایه اجتماعی نیز، رابطه معناداری با کیفیت زندگی داشته‎اند.  

تحلیل فضایی, سرمایه اجتماعی, شهر میاندوآب, کیفیت زندگی