رضوان واشقانی فراهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه تهران
مهدی باقری طادی - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی

تخصص گرایی در ایران همانند سایر کشورها برای تسهیل در حکمرانی و نظام تصمیم گیری دنبال شد اما تجربیات کشورهایی مانند فرانسه در خصوص تعدد بی رویه شوراها و کمیسیون ها نشان داده است که این ساختار و تخصص گرایی نتوانسته اهداف مربوطه به حکمرانی مطلوب را برآورده کند.در ایران بسیاری از شوراها، هیات ها، کمیسیون ها و حتی نهادهای عمومی ایجاد شده اند که با توجه به صلاحیتخاص آن ها در حوزه سیاستگذاری، نظام سیاستگذاری کشور را با مشکل عدم هماهنگی سیاست ها مواجه کردهاست که این عدم هماهنگی در مرحله عمل به تزاحم می انجامد و باعث می شود سیاست های چندگانه، متعارضو متزاحم بر کشور حاکم شود.علیرغم اهمیت این موضوع در حوزه سیاستگذاری، در ایران پژوهشی در خصوص هماهنگی سیاستی و بررسیمکانیزم های هماهنگ کننده صورت نگرفته است. این مقاله با روش تحقیق توصیف ی-تطبیقی)با نظام انگلستان(و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای به این پرسش که نهادهای سیاستگذار در ایران چه وضعیتی دارند و چهمکانیزم هایی برای هماهنگی سیاستی در ایران می تواند اتخاذ شود پاسخ داده است.در خصوص تاسیس مراجع سیاستگذار بهتر است ایجاد این مراجع با حکم قانون و در صورت صلاحدید هیاتوزیران باشد، هم چنین بهتر است ابتدا سیاست ها به نسبت با یکدیگر اعتبار سنجی شوند و سند جامعی ازسیاست ها تدوین شود و سپس فراشورایی بعنوان رکن هماهنگ کننده در عرصه سیاستگذاری ایجاد شود. ولیاینکه این فراشورا از چه ابزارهایی استفاده کند، نیازمند پژوهش مستقل دیگری است.

تخصص گرایی، شوراها، سیاستگذاری،عدم هماهنگی،انسجام سیاستی .