نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین کیفیت زندگی و سازگاری تحصیلی دانشجویان کارشناسی سال اول

پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین کیفیت زندگی و سازگاری تحصیلی دانشجویان کارشناسی سال اول صورت گرفت. روش انجام پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان کارشناسی سال اول دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ بودند. نمونه باتوجه به جدول مورگان و کرجسی، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند (۳۳۱=n). داده ها با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسش نامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک گردآوری شدند و با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد اثر مستقیم کیفیت زندگی بر سازگاری تحصیلی و اثر مستقیم کیفیت زندگی بر تاب آوری مثبت و معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین کیفیت زندگی و سازگاری تحصیلی معنادار است. ازاین رو، می توان با بهبود کیفیت زندگی دانشجویان، سازگاری تحصیلی آنان را افزایش داد. همچنین یافته های حاصل از این مطالعه، نقش واسطه ای تاب آوری را در رابطه بین کیفیت زندگی و سازگاری تحصیلی تایید نمودند؛ و بر طبق این یافته نیز به دانشگاه ها توصیه می شود که با تدوین برنامه های کاربردی برای افزایش سطح تاب آوری دانشجویان و به ویژه دانشجویان سال اولی، در راستای افزایش سازگاری تحصیلی دانشجویان اقدام نمایند.

Keywords:

کیفیت زندگی , تاب آوری , سازگاری تحصیلی , دانشجویان سال اول.