مجتبی ابوالقاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی (گرایش ادبیات تطبیقی) دانشگاه حکیم سبزواری

ابوالفضل بیهقی از نمودینگی فعل با لحاظ واژگانی و تقدم و تاخر فعل در بیان وقایع تاریخی استفاده می کنند تا بتواند ابتدای عملی یا حالتی را در زمان مشخص در گذشته، بیان کند. از قابلیت های زبان در کاربرد فعل لحظه ای در ساخت ماضی مطلق بهره می گیرد. افعال آغازی افعالی هستند که بر شروع یک کار یاعملی دلالت می کنند. صورتگران روس بر این باورند که زبان به دو صورت آشنایی زدایی می شود، یا ناهنجاری در نحو زبان یا آشنایی زدایی توسط علوم بدیعی و بیانی. بسامد بالای فعل های آغازی و تقدم ان ها در ایجاد بیان محتوا یکی از ویژگی های مهم تاریخی بیهقی است که تاکنون به آن پرداخته نشدهاست. با توجه به این که امروزه در زبان فارسی فقط نمود دستوری داریم. بسامد بالای فعل های آغازی (نمود واژگانی) که مربوط به معنای ذاتی فعل می شود، به همراه مصدر یا اسم مصدر با حاصل، مصدر، آغاز کار یا حالت را می رساند که در دیگر سوی، تقدم و تاخر فعل در صورت زبان، آشنایی زدایی می کند و این صورتگری که چگونه موجب انتقال معنا و ادبیت متن می شود، موضوع را نو می نماید.

تاریخ بیهقی، فرمالیسم، آشنایی زدایی، تقدم فعل، افعال آغازی