غلامرضا صالحی رودانی - استادراهنما
مریم مزین - دانشجومعلم
زهرا کریمی - دانشجومعلم
مریم علی نسب - دانشجومعلم
مطهره سالمی - دانشجومعلم

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر لکنت زبان در یادگیری و شخصیت کودک است. سخن گفتن یکی از مهارت های مهم در بحث آموزش و یادگیری است. کودکانی که لکنت زبان دارند از نظر »مهارت کلامی«، ارتباط با گروه همسالان، والدین، اضای خانواده و سایر گروه های اجتماعی با مشکل مواجه هستند و گاهی نمی توانند به این عرصه ها وارد شوند. به وجود آمدن لکنت زبان علل و عوامل گوناگونی دارد که فشارهای عاطفی، روانی و محیطی و همچنین مسائل ژنی و وراثتی بعضی از این علل می باشند. لکنت زبان یا اختلال کلامی در کودک را می توان با برنامه ریزی و بهره گیری از روش های »گفتار درمانی« درمان کرد.همچنین نقش والدین در درمان لکنت زبان بسیار حائز اهمیت است و والدین می توانند با قصه گفتن، کتاب خواندن برای بچه ها زمینه تجارب خوشایندی از صحبت کردن را برای کودک فراهم آورند. در واقع لکنت زبان بیشتر در میان کودکان دو سال تا سه سال مشاهده می شود. این دوره ای است که کودک به سرعت به یادگیری کلمات و جملات می پردازد و سعی می کند این آموخته ها را مورد استعمال قرار دهد.

یادگیری، لکنت زبان، شخصیت، گفتار درمانی، مهارت کلامی