سعید گیوه چی - استادیار دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
رضا قنواتی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
علی شول نژاد - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

مفهوم کاربری زمین، توزیع فضایی کارکردهای شهری است. کارکردهای شهری نیز پاسخی است به نیاز شهروندان. بدین ترتیبمنظور از کاربری زمین "نحوه استفاده از زمین" برای مقاصد گوناگون شهری است. پژوهش حاضر به تحلیل سازگاری کاربریاراضی شهر نی ریز پرداخته است. روش گردآوری اطلاعات بر اساس مطالعات اسنادی :شامل مراجعه به کتابخانه، منابعاطلاعاتی مکتوب و پایگاه های اطلاعاتی و مطالعات میدانی شامل: بازدید از محلات و تکمیل مراحل تحقیق می باشد. روش تجزیه و تحلیل از طریق امتیاز دادن به کاربری ها بر اساس ماتریس های سازگاری و استفاده از تحلیل Weighted Overlay در نرم افزار Arc Gis می باشد. نتایج حاصله بیانگر این است که بر اساس ماتریس سازگاری کاربری مسکونی در وضعیت کاملا سازگار و نسبتا سازگار، کاربری های آموزشی و تجاری نسبتا ناسازگار و بی تفاوت، کاربری بهداشتی و درمانی در وضعیتنسبتا ناسازگار، کاربری های تاسیسات و صنعتی در حالت نسبتا ناسازگار و کاملا ناسازگار، کاربری فرهنگی و مذهبی در وضعیت نسبتا سازگار و همچنین کاربری های ورزشی و فضای سبز در وضعیت نسبتا سازگار و کاملا سازگاری قرار دارد و در مجموع کاربری فضای سبز با ۴۱/۶۶، کاربری مسکونی و ورزشی هر کدام با ۲۵ درصد بیشترین درصد سازگاری، همچنین کاربری تاسیسات با ۴۱/۶۶ درصد و کاربری صنعتی با ۳۳/۳۳۳ بیشترین درصد ناسازگاری را به خود اختصاص داده اند. لذا بایستی با در نظر داشتن شاخص های مکان گزینی کاربری ها، به باز توزیع فضایی – مکانی اراضی شهر نی ریز پرداخت.

کاربری زمین، توزیع فضایی، ارزیابی کاربری اراضی، سازگاری، شهر نی ریز