نقش سیستم حمل و نقل شهری در آلودگی هوا در کلانشهر اهواز

واژه توسعه پایدار را اولین بار به طور رسمی برانت لند در سال ۱۹۸۷ در گزارش آینده مشترک ما مطرح کرد. ازآن سال تا به امروز اصطلاح توسعه پایدار به مراتب و در جاهای مختلف به کار برده شده است. یکی از اصلی ترینشاخص های توسعه پایدار دستیابی به سیستم حمل و نقلی می باشد که کمترین آلودگی را داشته باشد. مشکلآلودگی هوا که امروزه به صورت یک معضل در کلانشهرها درآمده است تا حد قابل توجهی نتیجه سیستم های حمل ونقل در شهرهاست. نظر به اهمیت امر حمل و نقل به عنوان یک زیرساخت در کلانشهرها جهت رسیدن به سیستمیکه کمترین آلودگی را ایجاد کند تاکنون سمینارها، مقالات و راهکارهای زیادی ارائه گردیده است ولی مشکل آلودگیهمچنان به صورت یک معضل در کلانشهرها خاصه کلانشهرهای جهان سومی به قوت خود باقی است. شهر اهواز بهعنوان یک کلانشهر در کشور از این مشکل مبرا نمی باشد. در این پژوهش تلاش گردیده ضمن معرفی عومل آلودهکننده در شهر اهواز و تعیین سهم آلودگی توسط بخش های مختلف و همچنین شرح اثرات آنها بر سلامتی ساکنینشهر، به ارائه روش های جدید حمل و نقل که دارای کمترین اثرات آلوده کننده و مناسب جهت توسعه پایدار میباشند پرداخته شود.

Keywords:

توسعه پایدار , حمل و نقل شهری , آلودگی هوا , کلانشهر اهواز.