مختار جعفری - کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی

حکمرانی ساز و کار اعمال قدرت و تصمیم گیری در مورد مسائل عمومی است. تصمیم گیری ها بنا بر اولویت های اجتماعی و شخصی اتخاذ می شوند که متاثر از اعتقادات و ارزش ها هستند. در سپهر دین، اولویت های حکمرانی بنا بر مصلحت تعیین می گردند. مصلحت برونداد فهم و کاربست کلان نظریه مقاصد شریعت است. این کلان نظریه می تواند با صلاحیت دادن به گزینه های بدیل، توجیه انتخاب در تصمیم گیری و اقدام به عمل را برای حکمرانان فراهم آورد. فلذا، مصلحت یک امر پاسخی به پرسش از انتخاب و اجرا است. از آنجایی که حکمرانی بر پایه مشارکت سه لایه دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی قابل تحقق است، این جستار با رجوع به گزاره های کیفی قابل استناد و با تحلیل علی لایه ای، مصلحت در حکمرانی را با نظر به مقاصد شش گانه شریعت (حفظ نفس، حفظ عقل، حفظ نسل، حفظ مال، حفظ دین و حفظ آبرو) و آراء معاصرین تبیین نموده است؛ به گونه ای که، با اولویت بندی این مقاصد در موقعیت های گوناگون، راهنمای عمل حکمرانان فراهم آید.

مصلحت، حکمرانی، مقاصد شریعت، تصمیم گیری، تحلیل علی لایه ای