مجیدخان بابائی نو - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی- دانشگاه بوعلی سینا همدان- همدان، ایران
محمدمهدی بی نیاز - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی- دانشگاه بوعلی سینا همدان- همدان، ایران
علی حیدریان پور - دانشیار فیزیولوژی ورزشی- دانشگاه بوعلی سینا همدان- همدان، ایران
یعقوب مهری الوار - دکتری فیزیولوژی ورزشی- مدرس دانشگاه بوعلی سینا همدان- همدان، ایران

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی نقش تمرین مقاومتی بر هورمون های درگیر در هایپرتروفی عضلات صورت گرفت. مواد و روش ها: از میان پرورش اندام کاران استان همدان، ۳۰ ورزشکار حرفه ای به صورت تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی تناوبی شدید، تمرین مقاومتی سنتی و کنترل تقسیم شدند. پس از نمونه گیری اولیه، گروه های مداخله ای به مدت ۱۲ هفته به فعالیت پرداختند. به منظور جذف پاسخ آخرین جلسه ی تمرینی، نمونه گیری خونی ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین به عمل آمد. کلیه ی تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری P≤۰/۰۵ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که کورتیزول، تستوسترون، وزن، درصد چربی و شاخص توده بدنی در گروه تمرین مقاومتی تناوبی تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی سنتی داشته است (P≤۰/۰۵). همچنین نتایج نشان داد که قدرت بالاتنه و پایین تنه در گروه های تحت مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است (P≤۰/۰۵). قدرت پایین تنه نیز بین گروه های تحت مداخله با گروه کنترل تفاوت معنادار است. اما بین گروه تمرین مقاومتی سنتی و تناوبی تفاوت معناداری وجود ندارد (P>۰/۰۵). هرچند این تغییرات افزایشی در گروه مقاومتی تناوبی شدید بیشتر بوده است، تغییر معناداری در انسولین، مقاومت به انسولین، گلوکز و گلوکاگون مشاهده نشد (P>۰/۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد شدت تمرین یک فاکتور مهم واثرگذار برمیزان تغییرات عوامل مرتبط با عملکرد ورزشکاران باشد. اما تغییر مشخصی را در شرایط هورمونی ورزشکاران ایجاد نکرد. البته برای رسیدن به نتیجه قطعی نیاز به پژوهش های بیشتری درآینده می باشد.

تمرین مقاومتی تناوبی با شدت بالا، تمرین م قاومتی سنتی، انسولین، هورمون رشد، تستوسترون