محمد صوفی آبادی - دانشیار، گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
محمدحسین اسماعیلی - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران

مقدمه: شواهد نشان می دهد که شرایط دوران بارداری، اثرات پایداری را بر جنین خواهد گذاشت. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سه نوع استرس شایع، میدان الکترومغناطیس، محدودیت حرکت و تزاحم دوران جنینی بر میزان اضطراب در موش صحرایی نر تولد یافته بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش صحرایی ماده باردار از نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۴ تگروه تقسیم شدند. شامل: ۱- کنترل (با بارداری طبیعی)، ۲. گروه در معرض میدان الکترومغناطیسی، ۲. گروه دریافت کننده استرس بی حرکتی و ۳. گروه دریافت کننده استرس تزاحم، ۳. گروه تیمار که از روز هشتم تا هیجدهم بارداری یکی از استرس های متفاوت را به طور روزانه دریافت کردند. ۳ ماه پس از تولد، میزان اضطراب فرزندان نر با استفاده از دستگاه ماز بعلاوه ای مرتع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین درصد تعداد ورود به بازوهای باز و مدت حضور در آنها در فرزندان تولد یافته تحت هر سه نوع استرس دوره جنینی نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری کاهش یافت ()P<۰/۰۵). نتیجه گیری: برطبق یافته ها، استرس دوره جنینی موجب افزایش اختلالات در فرزندان می شود. استرس بی حرکتی بیشترین تاثیر و استرس اجتماعی کمترین تاثیر را در این زمینه دارد.

استرس بی حرکتی، میدان الکترومغناطیسی، استرس اجتماعی، اضطراب