ارتقای ادراک ذهنی کودکان در محیط های مصنوع بر اساس عناصر معماری

نیازهای بسیاری برای کودک ذکر کرده اند که هرکدام از آن ها نقش حیاتی برای کودک دارد و غفلت والدین از آن نیازها زمینه رابرای بسیاری از نابسامانی های زیستی و روانی فراهم خواهد کرد. محیط های شهری مخاطبان خردسال و تیزبینی دارد که بسیاربیشتر از بزرگسالان تحت تاثیر متغیرهای محیطی هستند. عموما کودک با استفاده از حواس خود ، داده های محیط و شرایط رادریافت کرده و متناسب با رشد ادراکی و استدلالی خود، به درک محیط می پردازد. در این پژوهش تلاش بر این است تا ادراکمحیطی کودکان در محیط های مصنوع شهری ارتقا یابد و خصوصیات فضاهای مرتبط با کودک در جهت ادراک ذهنی آنها، بررسیگردد. روش تحقیق در این پژوهش، روشی تفسیری بوده و به شیوه کتابخانه ای و مطالعه اسناد، اقدام به گرداوری داده ها و تفسیرآنها شده است. نتایج نشان میدهد که فضاهای مرتبط با کودکان باید چنان باشد تا هیچ گونه اثر ذهنی غیرعادی و توام با استرسبرای کودک نداشته باشد. پویایی و تنوع رنگی و تناسبات کودکانه بدون داشتن فضاهای استرس زا می تواند موجب بهبود ادراکذهنی آنها شود. در خاتمه نیز پیشنهاداتی در این زمینه ارائه شده است.

Keywords:

ادراک ذهنی , کودکان , محیط های مصنوع , معماری