آزاده اربابی سبزواری - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، تهران، ایران
آرش قاسم پور - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، تهران، ایران

ایران شانزدهمین کشور پرجمعیت جهان است. رشد جمعیت شهرنشین در ایران به حدی است که این کشوربیشترین درصد شهرنشینی را در خاورمیانه و غرب آسیا دارد. طی ۲۷ سال گذشته رشد جمعیت شهرها ازحدود ۴۵ درصد به بیش از ۷۰ درصد رسیده است. معمولا شهرنشینی و صنعتی شدن را مترادف با متمدنشدن و توسعه می دانند اما پیچیدگی هایی را ایجاد کرده که امروزه با واژه بحران شناخته می شوند مانند: بحرانمحیط زیست، بحران فقر و بحران حاشیه نشینی. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ابعاد مختلف ا ثراتحاشیه نشینی بر شاخص های زیست محیطی است. روش پژوهش حاضر توصیفی – کتابخانه ای است. در واقعمحققین با استفاده از مرور مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش به بررسی ابعاد مختلف بحران حاشیه نشینی وتاثیراتی که می تواند بر شاخص های زیست محیطی شهر اهواز بگذارد، پرداخته است. در پایان این مقاله با توجهبه مرور ادبیات و نظرسنجی از خبرگان مهندسی محیط زیست اهواز و اساتید دانشگاهی صاحب نظر در حوزهحاشیه نشینی مدل مفهومی پیشنهادی تحقیق ارائه شده است. سپس پیشنهادهایی جهت بهبود محیط زیستاهواز و مدیریت بحران حاشیه نشینی در این شهر مطرح گردیده است. نتایج تحقیق حاضر می تواند دید جامعیرا مدیران ارشد در حوزه مدیریت بحران حاشیه نشینی و محققان علاقهمند به این حوزه ارائه نماید.

حاشیه نشینی، شاخص، محیط زیست، مدیریت بحران