بررسی رابطه باورهای فراشناخت و استحکام روانی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PAYA-3-32_006

تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1401

Abstract:

امروزه فرسودگی تحصیلی یکی از مهمترین موضوعاتی است که در جوامع و به ویژه در بخش آموزشی مدارس ایران مطرحاست. متغیرهای زیادی وجود دارد که می تواند فرسودگی تحصیلی را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطهباورهای فراشناخت و استحکام روانی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر تربت حیدریه در سالتحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. این نوع پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این تحقیق کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه بود. آزمودنی ها پژوهش ۳۶۸ نفر از میان دانش اموزان به روش خوشه ای تصادفی ساده انتخاب شدند. برایجمع آوری داده ها از پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران ۱۹۹۷ باورهای فراشناخت ولز،کارترایت و هاتون(۱۹۷) و استحکام روانی ۴۸ سوالی کلاف (MTQ-۴۸) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل ضریب همبسگی پیرسون نشان داد بین باورهای فراشناخت و فرسودگی تحصیلی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد و ۴۴/۶ درصد از تغییرات فرسودگی تحصیلی با فراشناخت تبیین می شود (P>۰/۰۰۱).همچنین بین استحکام روانی و فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و ۰/۵۰۳ درصد از تغییرات فرسودگی تححصیلی با استحکام روانی تبیین می شود. نتیجه گیری: بر اسا نتایج این مطالعه، دانش آموزانی که دارای باورهای فراشناخت بالایی هستند فرسودگی تحصیلی بیشتری راتجربه می کنند و دانش آموزانی که استحکام روانی بالایی دارند فرسودگی تحصیلی کمتری را تجربه می کنند، به عبارتی افرادیکه از استحکام روانی برخودارند با موانع و چالش های تحصیلی سازگاری بهتر دارند و به طور موثرتری عمل می کنند در نتیجهفرسودگی کمتری دارند.

Keywords:

استحکام روانی , باورهای فراشناخت , فرسودگی تحصیلی , دانش آموزان دوره اول متوسطه

Authors

وحید عبدالهی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی موسسه آموزش عالی شاندیز مشهد

سیده مریم مشیریان فراحی

استاد یار گروه روانشناسی، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد، ایران