الهام ملک زاده - عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

تربیت بدنی و ورزش در ایران تا اواخر دوره قاجار، به جز شکل سنتی، گونه ای دیگر وجود نداشت، و تنها در مدارس نظام و دسته های نظامی، آموزشی توسط بعضی از افسران خارجی به چشم می خورد. تا پیش از این، بازی و ورزش مورد توجه نبود، چرا که امری سبک شمرده می شد و حتی گاهی اطفالی را که بازی می کردند، تنبیه می نمودند. در واقع تربیت بدنی و ورزش به معنای امروزی از سال ۱۲۹۹ و با تلاش های میرمحمدی ورزنده که بانی ورزش های نوین ایران محسوب می شود، مطرح شد. در چنین شرایطی، تربیت بدنی و ورزش برای زنان از اساس فاقد هرگونه معنا و مفهوم بود، و تنها پس از تاسیس سلطنت پهلوی و روی کارآمدن رضاشاه و طرح شعارهای ایجاد ایران مدرن، توجه به تربیت بدنی برای زنان اهمیت یافت، و هم سو با اجرای سیاست های حکومت، نهاد جدید تربیت بدنی و البته ورزش زنان، آغاز به کارکرد. مقاله حاضر تلاش می کند به وضعیت عمومی زنان در دوران معاصر، نگاهی افکنده و عرصه جدید فعالیت آنان را در قالب فرصت ناشی از سیاست های حکومت و ا یجاد نهاد تربیت بدنی، مرور نماید. روش پژوهش این نوشتار با استفاده از روش تحقیق توصیفی و با تکیه بر مطالعه کتابخانه ای و بهره گیری از اسناد آرشیوی خواهد بود.

تربیت بدنی، ورزش زنان، تاریخ معاصر، رضاشاه، محمدرضاشاه