مریم احمدی - مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای تخصصی حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد امغان، دامغان، ایران

در فقه و حقوق ایران، بقا و اجرای قرارداد حائز اهمیت بوده و قانون گذار در موارد متعددی بر این امر تاکید نموده است چون احتمال پیمان شکنی از سوی هر طرف قرارداد وجود دارد. ولی احتمال نقض قرارداد و ع دم پای بندی از متعاملین وجود دارد. چنانچه این احتمال مختصر باشد شاید اهمیت نخواهد داشت، ولی زمانی که قوت بگیرد در آتیه منجر به مشکلاتی خواهد شد و این نیازمند ضمانت اجرا و پشتوانه برای قرارداد خواهد بود که طرفین در سایه تضمین خواهند توانست به تعهدات خود عمل نمایند و به نوعی حقوق نمی تواند نسبت به آن بی تفاوت بماند. ولی اگر احتمال نقض قرارداد در حد ظن غالب باشد موجب خیار بوده ولی اگر قرارداد روشن نباشد یعنی دارای ضمانت اجرایی نباشد موجب عدم پایبندی متعهد نسبت به تعهدات خواهد شد ولی نظر به اینکه بیم ورود زیان به طرف دیگر وجود دارد، تعلیق انجام تعهدات متقابل و مطالبه تضمین مناسب پیش بینی می شود. از این رو در مقاله حاضر برآن شدیم که ضمانت اجراهایی را که در نتیجه نقض قرارداد حاصل می شود را بیان نموده و راهکارهای پیش رو را بیان نماییم.

نقض قابل پیش بینی، ضمانت اجرا قرارداد، عدم پای بندی، حقوق در ایران