مسعود کیا - دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه تهران

گذار سیستمی به نظام بین الملل پساجنگ سرد، ماهیت صلح و امنیت بین المللی را دچار تحول ماهوی و کارکردی نموده است، بنحویکه مولفه های سازای صلح پایدار بین المللی مشتمل بر نظم سازی در مقابل تهدیدات زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و انسانی در سطح ملی، منطقه ای و جهانی مفهوم پردازی می گردد. در مقاله حاضر روش پژوهش به صورت تبیینی-تحلیلی بوده و با استفاده از منابع اسنادی، ضمن بررسی اهمیت مقوله امنیت زیست محیطی بعنوان یک پدیده امنیتی نوظهور و پویا، به واکاوی نقش و جایگاه امنیت زیست محیطی در ارتقای صلح وثبات جهانی و چالش ها و موانع مواجهه با این مهم، پرداخته می شود. سوال اصلی این است که، چگونه امنیت زیست محیطی می تواند صلح پایدار در سده بیست ویکم را تحکیم بخشد؟ در پاسخ این فرضیه مطرح است که؛ امنیت زیست محیطی با کنترل و ساماندهی تهدیدات انسانی، اجتماعی و اقتصادی، بی نظمی و آنتروپی سیستمی در نظام بین الملل را کاهش داده و زمینه ساز وضعیت صلح پایدار در سیستم بین المللی خواهد گردید. یافته نشان می دهد که؛ تهدیدات زیست محیطی از طریق هم افزایی سایر مولفه های بی ثبات کننده در نظام بین الملل (تهدیدات اقتصادی، اجتماعی و انسانی) صلح پایدار جهانی را تهدید می کند که در این راستا، تحکیم صلح پایدار بین المللی منوط به ایجاد و حفظ امنیت زیست محیطی پایدار در چارچوب یک گفتمان و عمل همگانی و فعال می باشد.

امنیت زیست محیطی، صلح پایدار، امنیت بین الملل، موانع، چالش