گردشگری پایدار با محوریت باز زنده سازی سازه های دستکند دزفول

گردشگری پایدار رهیافت جامعی است که خواهان رشد بلندمدت صنعت گردشگری بدون اثرات مخرب بر زیست بوم هایطبیعی است. گردشگری شهری پایدار دو اصل مهم بازیابی منابع فرهنگی و رشد اقتصادی را دنبال می کند و دستیابی بهآن بدون برنامه ریزی نخواهد بود. مردم دزفول به منظور مقابله با وضعیت آبوهوایی حاد منطقه دست به ساخت بناهایمتناسب با اقلیم و بدون نیاز به استفاده از انرژی های فسیلی برای سرمایش و گرمایش با دستاورد حفظ محیط زیستزده اند. شوادون ها، بقایای قمش ها، سربطاق ها و کت ها از جمله آثار منحصربفرد معماری دستکند برجای مانده در منطقهبرای مقابله با وضعیت آب وهوایی خوزستان هستند. سازه های نام برده در مواردی مانند شهرها و راه های زیرزمینی برایفرار از تنگنای شدید اقلیمی به صورت مجموعه های به هم پیوسته عمل می کردند که تا زمان معاصر استفاده از آنها درمنطقه رایج بوده است. در پژوهش حاضر ضمن معرفی سازه های دستکند دزفول و عوامل شکل گیری آن، طرح احیایاین نوع معماری برای اولین بار با رویکرد گردشگری پایدار و تبدیل به پیاده راه های زیرزمینی ارائه خواهد شد. روشداده اندوزی در این پژوهش بر اساس فعالیت های میدانی، مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با صاحبنظران و مردمانی استکه تجربه استفاده از این نوع معماری را در زندگی روزمره خود داشته اند. روش تحقیق در این نوشتار به صورت ترکیبی ازتفسیری-تاریخی و توصیفی-تحلیلی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از این سازه های بومی درصنعت گردشگری دارای اثرات مثبت اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و زیست محیطی در منطقه و جامعه محلی می باشد.

Keywords:

گردشگری , توسعه پایدار , معماری دستکند , پیاده راه زیرزمینی , دزفول