مهربانو خوش نیت - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فاطمه کاظمی - دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

کودک در دنیای امروز جایگاه بسیار ویژه ای دارد. در کشورهای پیشرفته روش های آموزشی را در جهت شکوفاییاستعدادهای بالفطره کودکان تعیین می نمایند. کودکان جهت رشد نیاز به شناخت توانایی ها و نیازهای روحی و جسمی وپتانسیل های درونی شان دارند. بدین منظور به فضایی نیاز دارند که بتوانند آزادانه در آن بازی کنند و خود با توجه به فطرتخویش به جستجو و تجربه بپردازند؛ اما در شهرهای کنونی با افزایش جمعیت و نیاز به اماکن مسکونی و تخریب خانه هایویلایی و تبدیل آنها به آپارتمان ها سبب شده که فضای باز و امن و مناسب کمتری برای فعالیت های کودکان یافت شود.کودک امروز به دلیل عدم ایمنی و امنیت محیط شهری در اتاق کوچکی در آپارتمان محبوس شده است. درحالیکه اوفضایی می خواهد تا خلا حضور طبیعت را در زندگیاش پر کند و مکانی که بتواند زمینه مناسب برای پرورش و رشداستعدادهایش را فراهم کند. ”پارک کودک” پارکی است، در مقیاس کودکان (رده سنی ۳-۱۲ سال) که با تلفیق معماری و طبیعت، سبب ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و متنوع میشود و این امکان را برای کودکان به همراه والدین ایجاد می کند. دراین مقاله تلاش شده است تا فضاهایی صرفا در مقیاس کودکان، با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی و آموزشیبه منظور پی بردن به استعدادها و علایق آنها و رویکردی جهت ارتقاء خلاقیت و حس بازی انگیزی در آنان با تدابیراستفاده ی همسان کودکان معلول در کنار سایر کودکان همچنین ایجاد محیط تفریحی چندمنظوره همگام با فعالیت هایآموزشی برای رشد خلاقیت به همراه استفاده از پوشش گیاهی مناسب و بالا بردن انتخاب و تصمیم گیری کودکان مهیا شود.

خلاقیت، پارک، مقیاس کودک، کودک معلول