جعفر فتحی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی توسعه آموزش عالی دانشگاه مازندران

آموزش عالی با پیشینه ای به قدمت بی شاز هشت سده به عنوان نهادی کلیدی، مورد توجه خاص ملت ها و دولت ها است. دستیابی به فناوری های جدید و دانش پیشرفته که می تواند نقش موثری در تحقق و شتاب حرکت اجتماعی و اقتصادی ملل ایفا کند، صرفا با تقویت آموزش عالی و برنامه ریزی ارتقای کمی و کیفی آن میسر است از آن جا که دانایی، نیروی محرکه رشد و ایتجاد ثروت در دنیای امروز است و بیش از عوامل سنتی، نظیر کار و سرمایه، در توسعه ملی نقش دارد در ایران گزینش دانشجو و نحوه انتخاب دانشجویانی که بتوانند در آینده چرخ های عظیم پیشرفت و ترقی جامعه را بگردانند، مسئله حائز اهمیتی است نظام پذیرش دانشجو و یا به اصطلاح کنکور در جامعه ما به یک پدیده اجتماعی تبدیل شده که بر نظام آموزش عمومی و متوسطه و همچنین شرایط روانی و اقتصادی خانواده ها بشدت تاثیرگذاشته و به یک تهدید جدی برای نوآوری و خلاقیت و سلامت روانی نسل جوان تبدیل شده است. کنکور دانشگاه ها بعنوان یک معضل و مشکل اساسی در نظام آموزش عالی کشور شناخته شده که اثرات آن به نظام آموزش عمومی نیز سرایت کرده است. هدف این پژوهش ارائه راهکاری برای جلوگیری از آسب های جبران ناپذیری بر سرمایه های انسانی و اقتصادی جامعه در مقوله شیوه های پذیرش دانشجوست و روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و به مرور بعضی مطالعات نظری و میدانی و مجموعه مقالات و همایش ها و مصاحبه های مرتبط با نظام پذیرش دانشجو و کنکور پرداخته و برای حل مشکلات نظام یاده شده و تجدید نظر در مورد شیوه های پذیرش دانشجو راهکارهایی را بعنوان یافته های پژوهش ارائه داده است.

کنکور، پذیرش دانشجو، آسیب ها، سیاستگذاری