تارا واحدی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه فرهنگیان نسیبه تهران
سعاد شهابی زاده - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه محقق اردبیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی بر نگرش نسبت به مدرسه دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نظر راهبرد اصلی؛ کمی و از نظر تکنیک تحلیلی؛ نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم مدارس شهرستان ساوجبلاغ در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند. روش نمونه گیری از نوع تصادفی بود و دانش آموزان انتخاب شده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول کوهن (۱۹۸۶) با در نظر گرفتن ۰/۵۰ = α، تعیین گردید و تعداد افراد نمونه در هر گروه برابر با ۱۴ نفر و در مجموع ۲۸ نفر انتخاب شد. درس مطالعات اجتماعی در گروه آزمایش با روش تدریس زیبایی شناسانه و در گروه کنترل با روش تدریس متداول در مدارس، مورد آموزش قرار گرفت. جهت سنجش نگرش نسبت به مدرسه، از پرسشنامه نگرش نسبت به مدرسه (SAAS-R) مک کوچ (۲۰۰۳) با پایایی ۰/۹۷ = α استفاده گردید و روایی آن را با محاسبه ی همبستگی هر گویه با نمره ی کل بین ۰/۵۴ تا ۰/۶۴ به دست آمد. نتیجه تحلیل نشان داد پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، اثر عامل بین آزمودنی ها بر متغیر وابسته نگرش کلی نسبت به مدرسه، نگرش به معلم و کلاس، انگیزش / خودنظم دهی، نگرش به مدرسه، ادراک خود تحصیلی و ارزش گذاری هدف ها معنی دار است و باعث تفاوت بین نگرش به مدرسه و مولفه های پنجگانه آن در دو گروه کنترل و آزمایش می شود. یافته تحقیق حاضر ضرورت توجه به تدریس زیبایی شناسانه و اثرات مثبت آن در مدارس را آشکار نمود.

خودپنداری تحصیلی، نگرش نسبت به مدرسه، ارزش گذاری هدف های مدرسه، انگیزش خود نظم دهی