فاطمه چنانی - دکترای زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه های فرهنگیان استان خوزستان
سارا تقی زاده - دانشجوی کارشناسی آموزش راهنمایی و مشاوره دانشگاه فرهنگیان اهواز، پردیس حضرت فاطمه الزهرا (س)

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تاثیر عملکرد والدین بر پرخاشگری کودکان می باشد. در این مقاله به صورت مروری و با استفاده از روش کتابخانه ای چگونگی تاثیر والدین در ایجاد و افزایش پرخاشگری در کودکان بیان شده است. پرخاشگری رفتاری است که کودک به صورت آگاهانه با قصد آسیب به دیگران و یا خود انجام می دهد. طبق نظریه یادگیری اجتماعی کودک بسیاری از رفتارهای خود را از طریق مشاهده الگوها به ویژه الگوهایی که برای وی دارای ارزش هستند، می آموزد که یکی از این الگوها والدین کودک می باشند. هنگامی که کودک شاهد نزاع و درگیری والدین و روابط سرد و پرخاشگرانه میان آن ها باشد، در خانه با والدین دارای اعتیاد به مواد مخدر زندگی کند و یا در جریان طلاق و جدایی والدین قرار گیرد رفتارهای پرخاشگرانه از خود بروز می دهد. از عوامل دیگر ایجاد پرخاشگری می توان به تولد نوزاد جدید و رقابت و کشمکش-های میان خواهران و برادران، اشاره کرد. تنبیه بدنی، عدم توجه به کودک و نیازهایش، عدم ارتباط صحیح در سال های اولیه زندگی، عدم تعهد مادران شاغل نسبت به نقش مادری و عدم توجه به نوع و زمان تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری نیز از عوامل ایجاد و تشدید پرخاشگری می باشد که در پایان راهکار هایی در جهت کاهش این رفتار ارائه شده است تا از این طریق به والدین آموزش داده شود تا بتوانند در کنترل و پیشگیری از بروز این رفتار قدم بردارند.

پرخاشگری، کودک، والدین، طلاق، تنبیه