رویا میری - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

هدف از این تحقیق تعیین رابطه بین نوع نگرش به عشق با طلاق عاطفی در بین دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد واحد شیراز تشکیل میدهد که در سال ۱۴۰۱ مشغول به کار بودند. ۱۰۰ نفربه به روش تصادفی عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری داده ها، دو پرسشنامه مقیاس نگرش های عشق - فرم کوتاه (LAS-SF) ، پرسشنامه استاندارد طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۰) استفاده شد. فرضیه با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که بین نگرش به عشق و طلاق عاطفی رابطه معنیداری وجود دارد. نتایج به دست آمده حاکی از این بود نگرش به عشق شهوانی، انسان دوستانه، و دوستانه و عملی اثر منفی و نگرش به عشق بازی گونه اثر مثبت در پیش بینی طلاق عاطفی دارد و نگرش به عشق ملکی تاثیر معناداری بر طلاق عاطفی ندارد. به عبارتی هر قدر نمره نگرش به عشق شهوانی، انسان دوستانه، و دوستانه و عملی زیاد باشد، طلاق عاطفی کم و هرقدر نمره نگرش به عشق بازی گونه زیاد باشد، طلاق عاطفی بیشتر می شود.

نگرش به عشق، طلاق عاطفی، زنان و مردان متاهل