سامان عثمان پور - دانشجوی سابق مقطع کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه کردستان
زانیار زیباهوش - دانشجوی سابق مقطع کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشگاه کردستان

امروزه با وجود کمبود تولید غذا در جهان، موضوع از بین رفتن محصولات بعد از برداشت آنها یکی از اساسی ترینچالش روبروی جمعیت انسانی و صنعت کشاورزی محسوب می شود. ضایعات محصولات گیاهی در تمامی مراحل تولید تاقرارگیری در دست مشتری می تواند اتفاق بیفتد. در این میان بیشتر محصولات موجود در انبار تا زمان مناسب که در دسترسبازار قرار می گیرد دچار ضایعات بسیاری می شوند. توت فرنگی به عنوان محصولی ارزشمند از نظر غذایی که عمرماندگاریزیادی ندارد از این موضوع مستثنی نیست. با پیشرفت علوم مختلف، فناوری های نوینی برای جلوگیری از هدررفت موادغذایی پا در عرصه صنعت کشاورزی نهاد. یکی از این روش ها به کارگیری فرآیند خشککردن میوه ها و سبزیجات است.خشک کردن توتفرنگی به روش های مختلفی از جمله خشککردن با جریان هوای گرم و خشک، استفاده از خشک کن هایصنعتی، خشک کردن با انرژی خورشیدی، خشک کردن اسمزی و انجمادی یا ترکیبی از روش های خشک کردن اشاره کرد کههر کدام دارای مزایا و معایبی هستند. در این پژوهش علاوه بر بررسی روش های خشک کردن توتفرنگی، تاثیرات این روش هابر برخی ویژگی های حسی و شیمیایی توت فرنگی مرور شده است. امید است خشک کردن توت فرنگی نقطه عطفی برایکاهش هزینه های انبارداری و حمل و نقل و منجر به بهبود کیفیت توتفرنگی در بازار پر تقاضای این محصول شود.

خشک کردن، توت فرنگی، صنایع تبدیلی، فرآوری، ماندگاری