فعالیت بدنی به عنوان یک عامل پیشگیری کننده از سقوط درمردان سالمند شهر تهران

پیش زمینه: سالمندی با ایجاد تغییرات فیزیولوژیک در بدن منجر به افزایش ریسک ابتال به بیماری های غیرواگیر میشود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی فعالیت بدنی به عنوان یک عامل پیشگیری کننده از بیماری های غیرواگیر دار در مردان سالمند شهر تهران بود. روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی ۴۲۲ نفر از مردان سالمند باالی ۶۰ سال شهر تهران به صورت داوطلبانه و از پارک های شهر تهران شرکت کردند. ابتدا شاخص های دموگرافیک آزمودنی ها و سپس شاخص های آنتروپومتریک شامل وزن، قد، دور کمر و دور لگن با استفاده از ترازوی دیجیتال مدل OMRON و متر نواری اندازه گیری و ثبت شد. سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه ی مقیاس فعالیت بدنی در سالمندان )PASE( اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن ۲۶ انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها حاکی از ارتباط معکوس و معنی دار سطح فعالیت بدنی با بیماری های قلبی عروقی )P<۰.۰۴( و تعداد بیماری ها )P<۰.۰۳(، ارتباط مثبت و معنی داری میان شاخص توده بدنی )BMI( با بیماری پرفشارخونی )P<۰.۰۱۷( و تعداد بیماری ها )P<۰.۰۰۲( و ارتباط مستقیم و معنی داری میان نسبت دور کمر به لگن )WHR( با دیابت نوع )P<۰.۰۰۱( ۲ و تعداد بیماری ها )P<۰.۰۰۲( بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان بیان کرد که بکارگیری راهکارهایی در جهت افزایش سطح فعالیت بدنی از طریق کاهش شیوع بیماری های غیرواگیر دار منجر به افزایش سطح سلامت سالمندان در جامعه میشود.

Keywords:

سالمندی , فعالیت بدنی , دیابت نوع ۲ , پرفشارخونی , PASE , بیماری های قلبی عروقی