توانمندسازی جوامع محلی مناطق بیابانی با تکیه بر ظرفیت های اکوتوریسمی در راستای توسعه پایدار

گردشگری یک صنعت در حال رشد در تمام دنیا است که در حال حاضر تعدادی از کشورهای دنیا به منظور رشد و توسعه به این صنعت نگاه ویژه ای دارند. اکوتوریسم یک بخش مهم و قابل توجه از گردشگری است که همیشه مورد توجه گردشگران، محققین، برنامه ریزان و مسئولین بوده است و در سال های اخیر اکوتوریسم در مکان های طبیعی دوردست مانند مناطق خشک و بیابان ها که تا به حال کمتر مورد توجه بوده و مورد بازدید قرار گرفته است، کانون توجه عموم مردم به خصوص گردشکران طبیعت قرار گرفته است. مدیریت مناطق بیابانی به دلیل شرایط خاص طبیعی و وضعیت خاص اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیکی همیشه با چالش ها و مشکلاتی مواجه بوده است. بیابان ها دارای پتانسیل های زیادی در زمینه های مختلف هستند که یکی از این پتانسیل ها بحث اکوتوریسم و استفاده از توانمندی بیابان ها جهت جذب اکوتوریست است که می توان از این دیدگاه بسیاری از مشکلات مدیریت مناطق بیابانی را رفع کرد و نیز در جهت توسعه پایدار مناطق بیابانی و بهبود وضعیت اقتصادی-اجتماعی مناطق بیابانی از طریق توانمندسازی جوامع محلی اقدام کرد. در این تحقیق، اکوتوریسم و توسعه پایدار بالاخص در مناطق بیابانی تشریح شده است، اکوتوریسم در بیابان های ایران و مسائل و مشکلات این بخش در بیابان با تکیه بر تجربیات سایر کشورها در این زمینه تحلیل شده است و در نهایت پس از جمع بندی، راهکارهایی برای بهبود وضعیت اکوتوریسم در مناطق بیابانی و بهبود وضعیت جوامع محلی با تکیه بر ظرفیت های موجود ارائه شده است.

Keywords:

اکوتوریسم , مناطق بیابانی , جوامع محلی , توسعه پایدار.