کیانا عباسیان - دانشجوی کارشناسی، گروه مهندسی طبیعت، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
شبنم عباسی - مدرس زیستشناسی گیاهی، گروه علوم پایه، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
سعید افشارزاده - دانشیار، گروه زیستشناسی گیاهی و جانوری، دانشکده علوم و فناوریهای زیستی، دانشگاه اصفهان

تجزیه و تحلیل زیست پذیری جمعیت (PVA) به سنگ بنای علم حفاظت تبدیل شده است. این موضوع هم یک فرآیند و هم ابزاری است که برای ایجاد نظریه، تجزیه و تحلیل داده ها، روندهای جمعیتی پروژه و تصمیم گیری های سیاستی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل زیست پذیری جمعیت، تجزیه و تحلیلی است که از داده های جمعیت شناختی در مدل های تحلیلی یا شبیه سازی برای تخمین خطر مواجهه گونه ها یا جمعیت ها استفاده می کند. PVA چهارچوبی برای درک اینکه چگونه رویدادها و فرآیندهای تصادفی بر احتمال انقراض تاثیر می گذارند، ارائه کرده است. بعید به نظر می رسد که PVA در آینده نزدیک به دلیل انواع چالش هایی که زیست شناسان و تصمیم گیرندگان حفاظت باید به آن ها رسیدگی کنند، منقرض شود. مشکلات مدیریت جمعیت های کوچک یا رو به کاهش گونه های در معرض تهدید در داخل و خارج از ذخایر که ما را به ساخت مدل های رسمی و انجام PVA ترغیب می کند، نه تنها در آینده قابل پیش بینی ادامه خواهد داشت، بلکه احتمالا با توجه به گسترش جمعیت انسانی و تهدید گونه های بیشتر حاصل از فعالیت آن برجسته خواهد شد. تعداد مطالعات انجام یافته در زمینه PVA طی دهه گذشته افزایش یافته است. اخیرا، نتایج PVA به عنوان معیارهای عینی و هوشمند (مشخص، قابل اندازه گیری، قابل دستیابی، واقع بینانه و زمان مرجع) برای توسعه طرح های بازیابی گونه ها استفاده شده است. به طور کلی، اصطلاح «تحلیل زنده ماندن جمعیت» به استفاده از روش های کمی برای پیش بینی وضعیت احتمالی آینده یک جمعیت یا مجموعه ای از جمعیت های مورد توجه حفاظتی اشاره دارد.

PVA، انقراض، آنالیز بقای جمعیت، پیش بینی