ابراهیم عسگری - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی آبخیز. گروه مرتع و آبخیزداری.دانشگاه یزد،
محبوبه نوری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری. گروه جغرافیا.دانشگاه یزد

مدیریت حوزه آبخیز با پیچیدگی و مسائلی همانند برهم کنش نظام طبیعی و انسانی همراه است. در راستای تحقق توسعه پایدار و مدیریت مشارکتی این حوزه ها، توجه به ابعاد انسانی از جمله سرمایه اجتماعی اهمیت زیادی دارد. چرا که سرمایه اجتماعی یکی از مهم ترین معیارهای انسانی مرتبط با میزان تاب آوری در یک سیستم است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش سرمایه اجتماعی در بهبود مدیریت مشارکتی حوزه های آبخیز با رویکرد تاب آوری انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از حیث ماهیت و روش، توصیفی – تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان داد از بین مولفه های سرمایه اجتماعی، دو مولفه اعتماد اجتماعی و حس تعلق مکانی به ترتیب با میزان Beta ۲۶۳/۰، ۱۴۶/۰ و مقدار آماره t ۵۴۸/۴، ۳۶۰/۲ بیش ترین تاثیر را بر میزان مدیریت مشارکتی این حوزه آبخیز دارند. بر این اساس به منظور برنامه ریزی جهت افزایش تاب آوری حوزه آبخیز قره شیران اردبیل تقویت اعتماد اجتماعی بین آبخیزنشینان و برنامه ریزان این حوزه آبخیز و هم چنین توجه به دلبستگی آبخیزنشینان به محل زندگی خود به منظور موفقیت طرح های تاب آوری برای حوزه آبخیز قره شیران و افزایش مشارکت آبخیزنشینان در این طرح ها ضرورت دارد.

سرمایه اجتماعی، بحران، مدیریت آبخیز، تاب آوری، آبخیز قره شیران