زهرا اکبرزاده نیاکی - مربی، گروه هنر، دانشکده علوم انسانی و هنر، دانشگاه حضرت معصومه (س) قم

رشد آگاهی های نوین و حساسیت و نگرانی نسبت به شرایط زمین، توجه طراحان را به چیزی فراتر از سیلوئت لباس جلب کرده و آنها را در قالب مد سبز، به طراحانی مسئول تبدیل کرده است. چرا که برای حل مشکلات محیط زیستی پوشاک با اثرات مخرب کمتر، باید از مرحله طراحی شروع کرد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی فاکتورهای مورد نیاز برای طراحی لباس اشتراکی با روش توصیفی تحلیلی انجام شد. نتایج نشان می دهد، نگرش های عمومی در طراحی این دوره شامل دو بعد بهره برداری از مواد غیر مضر برای محیط زیست از یک سو و در بعد دیگر تلاش برای تغییر فرهنگ زیبایی شناسانه متغییر ناشی از پدیده تولید و مصرف انبوه با نگرش های زیبایی شناسانه ای که دارای جنبه های اخلاقی و مبتنی بر شناخت عمیق مصرف کننده از محیط زیست و ایجاد ارزش واقعی برای مصرف محصولات و یا بازیافت برخی محصولات، برای دستیابی به این امر است.

طراحی، طراحی لباس، پایداری، لباس اشتراکی.