خدیجه اشرفی انامق - کارشناسی ارشد اقتصاد نظری- دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
ائلناز قابل نظام - کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری- دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

سیاست تغییر اقلیم با چالش ها و فرصت های زیادی روبرو است. با در نظر گرفتن رشد اقتصادی، تولید ناخالص داخلی کشورها به طور مثبت و موثری بر انتشار گازهای گلخانه ای تاثیر می گذارد. با این وجود توسعه اقتصادی چالش اصلی در سیاست های تغییر آب و هوا در کشورهای درحال توسعه است. بنابراین هدف از این مطالعه تجزیه و تحلیل تاثیر تولید ناخالص داخلی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، صادرات، واردات، بهره وری انرژی و مصرف انرژی تجدید پذیر روی انتشار گاز گلخانه ای دی اکسیدکربن در کشورهای در حال توسعه در طی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، با استفاده از مدل GMM است. نتایج این تحقیق بیان گر این است که سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه نه تنها تاثیر قابل توجهی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نداشته است بلکه هر واحد افزایش در FDI میزان انتشار گازهای گلخانه ای را ۴۰/۳۶ واحد افزایش داده است. هم چنین هر واحد از صادرات، میزان گاز های گلخانه ای را ۶۳/۴۵۵ واحد کاهش می دهد. در حالی که هر واحد افزایش در واردات میزان گازهای گلخانه ای را ۳/۲۷۹ واحد افزایش می دهد. هم چنین رابطه بین انتشار گاز های گلخانه ای و بهره وری انرژی در کشورهای در حال توسعه معنی دار است، به طوری که یک واحد افزایش در بهره وری انرژی، میزان انتشار گازهای گلخانه ای را ۳۴/۶۷۳ واحد افزایش می دهد.

بهره وری انرژی، گازهای گلخانه ای، GMM