لیلا کباری قطبی - دانشجوی دکتری رشته ادبیات فارسی محض، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران.

تصویرسازی در شعر، فرایندی است که در بستر آن، شاعر به کلمات، عناصر و اشیاء پیرامونی رنگی از حیات میبخشد و باری از عاطفه، خشم، نقد و تقدیس بر دوش آن ها میگذارد و در عالم خیال دنیایی را خلق میکند که اعجاب و شگفتی از ویژگی های آن است. اشعار اوستا اگرچه در برهه ای از زمان، وامدار نگاه و اندیشه کلاسیک در خلق تصاویر است، اما با شگردهای گوناگون، صور خیال در میان اشعار وی، تجلی گاه خلق تصاویر نو و تازه ای بوده است که استعاری و بهره گیری از نماد و تلمیحات از ویژگی شاخص آنها بوده است. عمده این تصاویر از سطح به سوی عمق حرکت کرده و برش هایی از حوادث روزگار را شامل می شود.

خلق تصاویر نو، اشعار، مهرداد اوستا