داود بهاری - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام یا شهرری

فضاهای شهری در سراسر جهان برای سالیان متمادی در زمره با اهمیت ترین مکان­ها برای اهداف گردشگری بوده­اند. شهرها متشکل از عناصر، اجزاء، فضاها، عملکردها و قوانین حاکم، بعلاوه روابط جاری و موضوعات مرتبط با آنها، به عنوان بزرگترین مجموعه ها و آثار انسانی، جلوه­های متنوعی از زیبایی را به انسان القاء می کنند. فضای گردشگری شهری، فضایی است که منابع گردشگری در آن موجود و الگوی رفتاری گردشگران تابعی از منابع گردشگری است. گردشگری از عوامل مهم عمران نواحی و فعالیتی ارزآور و متعادل کننده است که موجب توسعه اقتصادی و اجتماعی در سطح منطقه می شود و توسعه آن بر پایه برنامهریزی صحیح گردشگری همواره عامل موثری در بهبود کیفیت زندگی مردم بوده است. و می توان گفت بازآفرینی فرهنگ مبنا و گردشگری فرهنگی، دو روی سکه نوسازی بافت های ارزشمند شهری محسوب می شوند؛ اولی فرایندی همه جانبه برای نجات بافت قدیم شهر از اضمحلال کالبد و فعالیت و دومی رهیافتی کارآمد با بن مایه مشارکت مردم، میراث فرهنگی و هنر در بسیج نیروهای اجتماعی و فرهنگی بافت قلمداد می شوند. در نتیجه می توان گفت رشد صنعت گردشگری به یکی از برنامه های دولت تبدیل شده است البته باید خاطر نشان کرد کرد که رشد صنعت گردشگری منوط به رشد آموزش گردشگری،بهبود زیر ساخت ها و مدیریت گردشگری دارد. ایران پتاسیل بالایی در جاذبه های گردشگری و تاریخی دارد که در صورت عدم وجود مدیریت گردشگری هماهنگ نه تنها رشدی در این صنعت صورت نخواهد گرفت بلکه به این صنعت لطمه نیز خواهد خورد. هر شهری دارای هویت و فرهنگ منحصر به فردی است و همانند شخصیت های انسانی دارای یک شخصیت واحد است. و رونق گردشگری ازز رونق شهر ها آغاز می شود و هر شهری با هویت خاص گردشگران متفاوتی را به خود جذب می نماید

کلید واژه ها: گردشگری، پایداری شهری