فردین ایاری سامله - دانشجوی دکتری گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم- دانشگاه محقق اردبیلی
فرانه خدامرادی - دانشجوی دکتری گروه مکانیک بیوسیستم- دانشگاه بوعلی سینا همدان
علی نعمت اله زاده - استاد گروه آموزشی مهندسی شیمی ، دانشگاه محقق اردبیلی

ترشوندگی، یکی از ویژگی اساسی برای سطح متخلخل است، در زمینه های افزایش بازیابی روغن، جذب آلاینده های آلی و جداسازی روغن از آب، جایگاه محوری را به خود اختصاص میدهد. در این بررسی، ترشوندگی و کاربردهای مربوطه به صورت اصولی از نظر آبدوستی، آبگریزی و فوق ترشوندگی توضیح داده میشوند. بطور کلی ترشوندگی با چهار روش اندازه گیری میشود که به صورت روش زاویه تماس و روش نسبی طبقه بندی میشوند. عوامل موثر (دما، نوع و بار لایه ماتریس، نوع ساختمان) همچنین روشهای تغییر ترشوندگی (معدنی، آلی و حرارتی و ...) بررسی میشوند. نقش مختلف تغییر ترشوندگی در افزایش بازیابی روغن، جذب آلاینده های آلی و جداسازی روغن ازآب بیان شده است. در میان این کاربردها، ابتدا، تغییر آبدوستی نقش کلیدی در بازیابی فرآیند تولید روغن دارد. سپس، شرایط آبگریزی سطح، جذب آلاینده های آلی را موثرتر میکند. در نهایت خاصیت فوق ترشوندگی زمینه، جداسازی موثر روغن از آب را تضمین میکند. همچنین در این بررسی اهمیت، چالشها و چشم انداز آینده تغییر ترشوندگی را شناسایی میکند و در نتیجه، راهنمایی ضروری برای انتخاب و طراحی تغییر ترشوندگی را ارائه میدهد و از توسعه بیشتر کاربرد منافذ ترشوندگی حمایت میکند.

افزایش بازیابی روغن، آلاینده آلی، جذب، جداسازی روغن و آب