بررسی اثرات مالی برق خورشیدی بر توسعه پایدار ایران

تلاش برای ایجاد و تقویت توسعه پایدار در یک کشور، شامل تلاش برای کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله تولید گاز دی اکسید کربن و تلاش برای افزایش رشد اقتصادی می باشد. کشور ایران با توجه به برخورداری از منابع انرژی های فسیلی و تجدید ناپذیر سهم زیادی در تولید گاز دی اکسید کربن و تبعات متاثر از آن دارد لذا هر تلاشی که در کاهش تولید انرژی فسیلی و یا در افزایش تولید انرژی تجدیدپذیر و پاک باشد زمینه را برای ایجاد و تقویت توسعه پایدار فراهم می کند. در این پژوهش استفاده از انرژی تجدید پذیر برق خورشیدی یا برق فتوولتائیک را به عنوان عامل توسعه پایدار بررسی می شود. میزان مصرف برق فتوولتائیک و متغیرهای تابع تولید کار و سرمایه به عنوان متغیرهای مستقل و متغیر تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخصه رشد اقتصادی (متغیر وابسته) در نظر گرفته شده است. مدل ARDL از مدل های سری زمانی در بازه سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۸ در نرم افزار ۱۰ EViews برآورد شده است. نتایج نتایج حاصل از برآورد بیانگر تاثیر منفی میزان مصرف برق خورشیدی در رشد اقتصادی می باشد که موید عدم ایجاد توسعه پایدار در کشور ایران می باشد. عدم تولید کافی نسبت به مقیاس مصرف سرانه برق بر نتایج اثرگذار می باشد. لذا جهت ایجاد توسعه پایدار در کشوری مثل ایران با سرانه مصرف انرژی بالا توصیه می شود برنامه های حمایتی و تشویقی از مراکز مربوطه جهت تولید و مصرف انرژی تجدیدپذیر مانند برق خورشیدی تدوین و اجرا شود.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , برق خورشیدی , توسعه پایدار , رشد اقتصادی , سیستم فتوولتائیک