شهرکهای بیوفیلیک راهکاری در جهت تطابق معماری و طبیعت و حفظ منابع آبی

نیاز گسترده کنونی شهرها به ایجادشهرک ها اقماری در حول آنها موضوعات بسیار فراوانی را پیش روی متخصصین حوزه شهرسازی و معماری قرار داده است. در دوره معاصر با روی کار آمدن زندگی شهرها و فراموش شدن روستاها جمعیت های فراوانی در شهرها و حوالی شهرها جایدهی شدند که اکنون موضوعات و مشکلات فراوانی را برای چهره شهری به وجود آورده اند. در کنار این موضوعات توجه به موضوع جمعیت و جایگیری آنها تنها مسئله مورد نظر نیست. بحران های پیش آمده کنونی که در خصوص منابع حیاتی چون آب به وجود آمده است باعث گردیده رویکردهای فراوانی چون طبیعت گرایی مورد اتخاذ قرار بگیرد. پس از گذار از دوره مدرن در مباحث طراحی شهری و شهرسازی شهرک ها در کنار شهرها موضوع توجه به طبیعت با موراد و مبانی مختلفی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و حتی برای آن تمهیدات و اصول و ضوابطی نیز تدوین گردیده است. این موضوع در کشورهای توسعه یافته بسیار کم مورد پذیرش قرار گرفت. حال که در کشورهای در حال توسعه به صورت کلی فراموش شده است. پیامد چنین موضوعاتی نیز بحران های فراوان پیش آمده مخصوصا بحران آب و منابع وابسته به آن است. براین اساس در این پژوهش موضوع طراحی و ساخت شهرک براساس شهرسازی منعطف با رویکرد بیوفیلیک مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. براین اساس پژوهش حاضر از منظر رویکرد کیفی موضوع طبیعت گرایی و مولفه های وابسته به آن را در طراحی و اجرای شهرک ها مورد بررسی قرار داده است. طبق نتایج تحقیق مبانی بیوفیلک در ظاهر باید پیوستی بین طبیعت و مظاهر ان با شهرک سازی باشد. در حوزه اساسی باید مبانی طراحی شهری و معماری باتوجه به انرژی های پاک و همچنین عدم هدر رفت هرگونه موضوع انرژی و صدمه رسان به طبیعت باشد. انسان در این خصوص به عنوان نقطه مرکزی توجهات در اتصال به طبیعت مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

شهرک , طبیعت گرایی , بیوفیلیا , منابع حیاتی , معماری شهرسازی