مجید مجدمیرزایی - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمد ضامن - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی ؛ پژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی ایران(جهاد دانشگاهی)
عباس عباسی - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مجید عمیدپور - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی

رطوبت زنی و رطوبت زدایی هوا(HD) یکی از روشهای تولید آب شیرین در ظرفیتهای پایین است که انرژی مصرفی آن می تواند از انرژی خورشیدی تامین گردد. از مسایل مهم در آب شیرین کن های HD، چگالنده مورد استفاده در رطوبت زدایی است. در بیشتر تحقیقات صورت گرفته از چگالنده های پره - لوله یا مشابه آن استفاده شده است که از روش رطوبت زدایی تماس غیرمستقیم بهره می گیرند. اما به دلیل مشکلات این روش به ویژه در بهره برداری آن، تحقیقات زیادی برای یافتن جایگزین مناسب صورت گرفته است. در این مقاله بکارگیری رطوبت زدایی مستقیم در فرآیند آب شیرین کن های HD مورد بررسی قرار گرفته و به صورت تئوری و تجربی مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که آب شیرین کن با چگالنده تماس مستقیم دارای متوسط ۴۰% میزان تولید آب شیرین کمتری نسبت به چگالنده تماس غیرمستقیم است. از طرفی با توجه به امکان استفاده از حرارت آب شور خروجی و حرارت آب شیرین خروجی، دو گزینه برای تامین حرارت مورد نیاز آب گرم ورودی به دستگاه وجود دارد که استفاده از حرارت آب شور خروجی رطوبت زنی مصرف انرژی و شدت آن را کاهش می دهد. با توجه به کاهش قابل توجه تولید در این روش، شدت مصرف انرژی در حدود ۳۵ درصد بالاتر از چگالنده تماس غیرمستقیم است. لذا در مواردی مانند شیرین سازی آب دریا که استفاده از چگالنده غیرمستقیم هزینه بالایی دارد و از طرفی استفاده از آب دریا برای خنک کردن آب شیرین در گردش امکان پذیر است، استفاده از چگالنده تماس مستقیم برای تولید آب در ظرفیت پایین گزینه بسیار مناسبی می باشد.

آب شیرین کن، رطوبت زنی و رطوبت زدایی هوا، چگالنده تماس مستقیم، چگالنده تماس غیرمستقیم