داود ابریشمی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان، بخش مهندسی مکانیک
مهران عامری - دانشیار، دانشگاه شهید باهنر کرمان، بخش مهندسی مکانیک دانشیار، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان، پژوهشکده انرژی
مازیار سلمان زاده - استادیار، دانشگاه شهید باهنر کرمان، بخش مهندسی مکانیک

در این مقاله تولید پراکنده ی برق با استفاده از سه سیستم ۱-انرژی خورشیدی (سیستم فتوولتاییک)، ۲-موتور پیستونی گازی و ۳-استفاده همزمان از سیستم فتوولتاییک و موتورپیستونی، از لحاظ اقتصادی و زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از الگوریتم ژنتیک چندهدفه ی NSGA-II اندازه ی بهینه ی سیستم های ذکرشده به دست آمده و سپس با یکدیگر مقایسه شده اند. برای بهینه سازی، به طورهمزمان دو یا سه تابع هدف (۱-هزینه ی اولیه ی سیستم، ۲-مجموع هزینه یا سود ماهیانه ی سیستم در یک سال و ۳-میزان انتشار گاز گلخانه ای co۲) کمینه شده و در نتیجه توان بهینه ی سیستم فتوولتاییک و موتورپیستونی حاصل شده است. همچنین هزینه ی سیستم های تولید پراکنده با هزینه ی حالت فعلی (خرید انشعاب برق از اداره ی توانیر و پرداخت هزینه های برق مصرفی به صورت پلکانی) مقایسه شده و دوره ی بازگشت سرمایه برای هر سیستم به دست آمده است. نتایج بیانگر آن است که با هزینه ی اولیه ی یکسان، می توان به جای استفاده از سیستمی که فقط شامل موتور ژنراتور می باشد، از سیستمی که شامل پانل فتوولتاییک و موتور ژنراتور (موتوری با توان کمتر نسبت به سیستم قبلی) است، استفاده نمود. با این کار، میزان انتشار co۲ کاهش می یابد.

الگوریتم ژنتیک، انرژی خورشیدی، بهینه سازی چندهدفه، تولید پراکنده، موتور پیستونی