رضا اسدالهی - کارشناس ارشد راه و ترابری

دوچرخهسواری، یکی از روشهای جابجائی شهری است که اغلب مورد توجه برنامهریزان و کاربران شهری بوده است. نبود زیرساختهای مناسب و مطمئن در کشور، عاملی است که موجب شده تا استقبال چندانیاز این شیوه حمل و نقل صورت نگیرد. یکمکانیزمی که بتواند شبکه مناسب حمل و نقل دوچرخهسواری را در شهرها تعیین کرده و قابلیت اجرایی داشته باشد، کمک شایانی در جهت بهبود برنامه ریزی دوچرخه-سواری خواهد کرد. در این مقاله الگوئی معرفی میشود که براساس شاخصهای امکانسنجی دوچرخه- سواری شامل شاخصهای دیویس، شاخص سازگاری دوچرخه و سطح سرویس دوچرخه، قادر به تعیینمسیرهای شبکه دوچرخهسواری است. الگوی ارائه شده را میتوان در مقیاسهر شهر با ابعاد واقعی پساز گردآوری اطلاعات مورد نیاز اجرا و شبکه پیشنهادی را ارزیابی نمود. تابع هدف مدل شامل کاهشهزینه-های اجرایی، کاهش زمان سفر، افزایش میزان مناسبت مسیر و کاهش تعداد تقاطعات واقع در مسیر دوچرخه است. الگوی ارائه شده در قالب یکنمونه واقعی برای شهر قم پیادهسازی و شبکه دوچرخهسواریبرای این شهر تعیین شد. در الگوی پیشنهادی، مسیرهای انتخابی به پارامترهای هندسی و مشخصات ترافیکی معابر وابسته بوده و مسیرهایی انتخاب میشود که از لحاظ ایمنی، هندسی و امکانپذیری، مناسبدوچرخهسواری بوده و این مسیرها لزوماً بر مسیرهای کوتاه مبدأ- مقصد منطبق نیست.

الگوی تعیین مسیر، شبکه حمل و نقل، مسیر دوچرخهسواری