حسام الدین راضی اردکانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل و نقل
علی حاتمی - کارشناس عمران، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه فردوسی
پویا نجف - دانشجوی کارشناسی ارشد

این پژوهش با هدف بررسی تفاوتهای رانندگان زن و مرد در شدت تصادفات ترافیکی شهر تهران صورت گرفته است. مشاهدات مورد بررسی بر حسب جنسیت رانندگان به دو قسمت تقسیم شده و به صورت مجزا با استفاده از مدل لوجیت، شدت تصادفات در قالب تصادفات جرحی و خسارتی مدل گردیدهاست. عوامل مورد بررسی جهت تخمین شدت تصادفات شامل خصوصیات راننده، زمان وقوع حادثه،مشخصات محیطی، ترافیکی و ویژگیهای تصادف میباشند. در نهایت از طریق بررسی ضرایب مدلها و مقادیر کشش متغیرهای مؤثر به تحلیل نتایج پرداخته میشود. همچنین مشخص میگردد که مدلهایحاصله از توانایی بالایی در تخمین شدت تصادفات برخوردار هستند. بر طبق نتایج نهایی، تصادفات رانندگان زیر 25 سال، بالای 50 سال، رانندگان بیسواد، تصادف در هوای مهآلود و بارانی، تصادفات رخ داده در شب، در معابر کم عرض و در تقاطعات، شدیدتر بودهاند. تخلفعمدی، عجله و شتاب بیمورد و رانندگی در روزهای تعطیل بر شدت تصادفات رانندگان مرد افزوده است. در حجم ترافیک بالا، تصادفات رانندگان مرد و در میانگین سرعت ترافیکی بالا، تصادفات رانندگان زن،شدیدتر بوده است. تصادفات چند وسیلهای و تصادفات با اشیاء ثابت برای رانندگان مرد شدیدتر از رانندگان زن بودهاند. تصادفات جلو به جلو، جلو به پهلو، و تصادفات به دلیل انحراف به چپ، تخطی ازسرعت مجاز و حرکت به سمت عقب، در رانندگان مرد با افزایششدت همراه بودهاند، در حالیکه در شدت تصادفات رانندگان زن بیتأثیر میباشند. عدم رعایت فواصل طولی و عرضی از جمله عوامل منجر به تصادفات خسارتی در هر دو گروه رانندگان بوده و نقص فنی در خودرو بر خلاف رانندگان مرد، جزء عوامل افزایششدت تصادفات رانندگان زن بوده است.

شدت تصادف، تفاوت رانندگان مرد و زن، مدل لوجیت