کارکردها و محدودیتهای بکارگیری انواع طرحهای قیمتگذاری معابر درتهران با توجه به تجارب جهانی

تراکم ترافیکدر شهرهای بزرگمشکلی است که بطور روز افزون در همه جای دنیا در حال گسترشاست.این اتفاق علاوه بر اثرات منفی زیست محیطی، باعث نارضایتی شهروندان از وضعیت شبکه معابر شهریمیکردد. از آنجا که هدف تمامی مدیران در سطوح عالی، فراهم کردن بیشترین میزان رفاه ممکن با توجه به امکانات موجود است و محدودیتهای بسیاری نیز در خصوص گسترش امکانات و زیرساختها مطرحمیباشد، استفاده حداکثری از پتانسیل موجود و ساماندهی به آن، از مهمترین راهکارهای برطرف کردن تراکم ترافیکبخصوص در نقاط مرکزی شهر میباشد. یکی از این روشها مدیریت تقاضا در این نقاطاست، که از آن جمله میتوان به انواع طرحهای قیمتگذاری معابر در حلقه مرکزی شهرها اشاره کرد. ایجاد توازن بین عرضه و تقاضا یکی از اصلیترین راهکارهای مدیریتی در سطح کلان میباشد. طرح قیمتگذاریمعابر درون شهری، به عنوان راهکاری با محوریت کاهشنسبت عرضه به تقاضا و با هدف تغییر میل مردم از استفاده از وسیله شخصی به وسایل نقلیه عمومی، به معنای اخذ مبالغی از افراد برای دریافت اجازه ورودبه مناطق مرکزی شهر(که معمولا تقاضای سفر بیشتری دارند) است. در این مقاله سعی بر آنست که با توجه به تجارب سایر کشورها در زمینه اجرای انواع طرحهای قیمتگذاری تراکم، نقاط ضعف و قدرت آنانبررسی شود و چکیدهای از این تجربیات برای تهران درنظر گرفته شود.

Keywords:

قیمت گذاری معابر , کنترل تراکم , مدیریت تقاضا