حمید یزدان پناه - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران ج
فاطمه براتیان قرقی - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل
مهدی عابدینی - کارشناس ارشد معاونت مطالعات و برنامه ریزی سازمان حمل و نقل و ترافیک ت

در دهه 80 و 90 میلادی به دلیل ثبات قیمت نفت و پایین بودن آن و همچنین نوع توسعه شهرها،تقاضای سفر با وسیله نقلیه رشد چشمگیری داشت که مشکلاتی مانند ترافیکشدید، مصرف بیرویه بنزین، آلودگی هوا و... را در پی داشت. در همین مقطع زمانی، روشهای مختلف مدیریت تقاضا مطرح وارایه شد[ 1]. یکی از روشهای مدیریت تقاضای سفر که پیشینهای در حدود 30 سال در دنیا دارد؛دورکاری است. هدف از طرح و ارایه این راهکار در حوزه حمل ونقل، کاهشسفرهای با هدف کار است که معمولاً سهم عمدهای در ازدحام ترافیکدر ساعات اوج ترافیکدارد. مساله مورد بررسی در این مطالعهبررسی آثار حمل ونقلی دورکاری در شهر تهران است. باتوجه به نتایج ارائه شده با اجرای دورکاری در شهر تهران و با افزایشمرحلهای آن تا حداکثر 80 درصد جامعه هدف، سرعت وسایل نقلیه در شبکه شهر تهران9 درصد افزایشپیدا خواهد کرد، میزان مسافت طی شده 6 درصد و همچنین بخشی از شبکه معابر که در شرایط کند و بحرانی قرار دارند را تجربه میکند 11 درصد و میزان مصرف بنزین نیز 11 درصد نسبت بهوضع موجود کاهشپیدا خواهد کرد.

دورکاری، مدیریت تقاضای سفر، نرم افزارEMME/2