صالحه کامیاب - گروه برنامه ریزی حمل و نقل، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران
امیر رضا ممدوحی - گروه برنامه ریزی حمل و نقل، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
ایرج فیروزی - مهندسی سیستمهای اقتصادی و اجتماعی گرایش برنامه ریزی حمل ونقل، موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی، تهران، ایران

کاهش سفر فعال به مدرسه در سال های اخیر علاوه بر ایجاد مشکلات ترافیکی باعث کاهش فعالیت فیزیکی دانش آموزان شده است. والدین تصمیم گیرنده اصلی درباره انتخاب شیوه سفر فرزندان خود به مدرسه هستند. بنابراین آگاهی از پارامترهای موثر بر تصمیم ایشان در راستای اتخاذ تصمیم های مناسب مدیریتی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله به بررسی دو رویکرد حداکثر سازی مطلوبیت و حداقل سازی پشیمانی در خصوص رفتار والدین هنگام انتخاب وسیله سفر فرزندان دوره اول دبستان پرداخته شده است. برای این منظور ساختار هر دو مدل در قالب لوجیت چند جمله ای و در پکیج نرم افزاری Nlogit۵ تهیه شد. علاوه بر توجه به مقادیر ρ۲ ، LL و percent correct برای هر مدل، اهمیت نسبی پارامترها و مقادیر اثر حاشیه ای در دو مدل محاسبه شد. نتایج این مقاله نشان می دهد که مدل بر پایه پشیمانی چارچوبی برای تفسیر انتخاب والدین ارائه می دهد، که حداقل به اندازه چارچوب رفتاری مدل کلاسیک بر پایه مطلوبیت معتبر و قانع کننده است. به مدل حداقل سازی پشیمانی می توان به عنوان یک جایگزین مناسب، در مقایسه با سایر مدل های جایگزین معرفی شده، برای مدل حداکثر سازی پشیمانی نگاه کرد که بر پایه مطالعات رفتاری مبتنی بر واقعیت استوار است. همچنین استفاده از دو مدل به طور هم زمان می تواند به اتخاذ تصمیمات صحیح مدیریتی کمک کند.

سفر فعال, مدل لوجیت چند جمله ای, حداقل سازی پشیمانی, سفر تحصیلی, حداکثر سازی مطلوبیت