سلیمان جمشیدی - دانشجوی دکتری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
واحد قیاسی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ملایر، ایران
علی قنبری - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده عمران، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
امین زنگنه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده عمران، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران

در این پژوهش با استفاده از آزمایش تجزیه آسفالت بر اساس استاندارد AASHTO – T۱۶۴ بررسی می شود که روغن سوخته و تراشه های آسفالتی چگونه بر روی خصوصیات آسفالت گرم تاثیر می گذارند. در این تحقیق روغن سوخته با درصدهای متفاوت به قیر فرسوده شده که با روش استراکشن از آسفالت فرسوده استخراج شده بود اضافه شد و تحت آزمایش های درجه نفوذ و نقطه نرمی قرار گرفت. اضافه کردن ماده جوان کننده باعث افزایش استقامت مارشال گردید علت این امر تامین چسبندگی و پیوستگی لازم بین سنگدانه و مواد قیری می باشد ولی با اضافه شدن درصد ماده جوان کننده و افزایش درجه نفوذ قیر، از چسبندگی و پیوستگی مواد قیری و سنگدانه ها کاسته می شود، که این امر منجر به کاهش استقامت نمونه ها خواهد شد که با ۲۰درصد روغن سوخته قیر فرسوده احیاء شده و با استفاده در مخلوط آسفالتی حاصل از اختلاط تراشه های آسفالت و مصالح جدید بررسی گردید که استفاده از ۵۰ درصد تراشه آسفالت جهت بهبود خصوصیات فیزیکی مخلوط پیشنهاد می گردد. نتایج به دست آمده نشان دهنده تاثیر روغن سوخته به عنوان جوان کننده برای قیر فرسوده بوده و با افزایش درصد ماده جوان کننده پارامتر های قیر فرسوده نیز بهبود می یابد و همچنین با بالا رفتن درصد تراشه های آسفالت (RAP) در نمونه های که بدون اضافه کردن قیر جدید ساخته شده اند، استحکام و مقاومت نیز افزایش یافته و به تبع آن نسبت مارشال نیز افزایش یافته است.

آسفالت گرم, آسفالت بازیافتی, جوان کننده, روغن سوخته, قیر