تأثیر حمل و نقل غیر موتوری در توسعه پایدار شهری (فلکه دوم صادقیه تا پل ستارخان)

پیاده روی بعنوان یکی از مهمترین گونه های حمل و نقل دارای مزایای متعدد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی است. از سویی دیگر، تشویق به حرکت پیاده و ایجاد تسهیلات مرتبط از چندین دهه ی پیشموردتوجه جوامع پیشرو قرار گرفته در حالیکه پیاده روی در کشور ما حتی به عنوان روشی از حمل و نقل ناشناخته مانده است. از همین رو، در این پژوهش تلاش بر این بوده که با توجه به اهمیت فعالیت خرید وهمچنین نقشپیاده روی در بالا بردن کیفیت زندگی شهروندان، به بررسی و ساماندهی فضای حرکت پیاده در محدوده ی فلکه دوم صادقیه تا پل ستارخان (منطقه 2 تهران)، که در حال حاضر وضعیت نامتناسبمعابر این محور، امنیت و سلامت عابرین پیاده (خصوصا کودکان، سالخوردگان و معلولین) را تهدید می کند، پرداخته شود. هدف اصلی چنین مباحثی در حوزه مطالعات برنامه ریزی و مدیریت شهری ساماندهی اینگونه فضاهایناهمگن و برنامه ریزی نشده به گونه ای که تحولات حاصل موجب افزایش ارتباط ها و تقویت تعاملات اجتماعی شهروندان و سرمایه گذاری های بیشتر بخشخصوصی، آرام سازی ترافیکپیاده و سواره و توجهبیشتر به تمامی عوامل مخل سلامت انسان در فضاهای عمومی شهر (مانند: آلودگی های هوا، صوتی و بصری) در محور مورد مطالعه می باشد که پس از مرور مفاهیم و نظریات مرتبط و تجارب جهانی در اینحوزه، با بررسی نمونه موردی که به لحاظ تجاری تقریبا قوی ولی در عین حال از سرزندگی کافی برخوردار نمی باشد، در انتهای پژوهش به پاسخ سوالات تحقیق و اثبات فرضیه ها پرداخته شده است.

Keywords:

پیاده راه , حمل و نقل غیر موتوری , توسعه پایدارGIS , SWOT