بررسی فنون سرکوب کنندگی و کنترل خشم و دیدگاه های مختلف در این خصوص

خشم و عصبانیت یک واکنش طبیعی در انسان هاست، اما اگر از حد بگذرد می تواند هم برای خود فرد و هم برای دیگران خطرساز باشد. خشم یکی از احساسات بنیادین انسان است، مثل غمگینی، خوشحالی یا ترس. ولی وقتی صحبت از پرخاشگری و خشونت می کنیم در واقع از یک مولفه رفتاری حرف می زنیم که ممکن است پیرو احساس خشم یا حتی ترس بروز کند، یا بدون احساس خشم باشد. احساس خشم هم می تواند منجر به خشونت بشود یا نشود. یعنی ممکن است احساس خشم توسط فرد مهار، سرکوب یا تعدیل شود؛ و الزاما به صورت پرخاشگری یا خشونت تظاهر پیدا نکند. توانایی کنترل خشم، و بروز سازنده یا ویرانگر آن به عواملی از جمله فرآیند اجتماعی شدن و ارزش های فرهنگی جامعه بستگی دارد. ممکن است این خشم یا میل به پرخاشگری در قالب فعالیت هایی تخلیه شود که الزاما بد نیستند، بلکه شکل های پذیرفته شده اجتماعی دارند. در این مقاله علمی که با روش تحلیلی-توصیفی نگارش شده است قصد داریم به بررسی فنون سرکوب کنندگی و کنترل خشم و دیدگاه های مختلف در این خصوص بپردازیم.

Keywords:

خشم , خشمگین , سرکوب گری خشم , عصبانیت , خصایص رفتاری , پرخاشگری , اخلاق , اعصاب و روان