رضا قریشی نیا

بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری، مناطقی از شهر است که در طی سالیان گذشته عناصر تشکیل دهنده آن اعم از تاسیسات زیر بنائی،ابنیه، خیابان ها و دسترسی ها، دچار فرسودگی و ناکارآمدی شده و ساکنان آن نیز از مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی رنج می برند. در همین راستا و به منظور بهره برداری از تمامی ظرفیت های شهری، پروژه های نوسازی بافت های فرسوده شهری تعریف شده که هدف از اجرای آن ها رشد پایدار شهر و توسعه محدوده مورد نظر و در نهایت احیاء ابعاد فیزیکی، محیطی، فرهنگی، صنعتی و اقتصادی آن می باشد. همانند دیگر پروژه ها و طرح های اجرایی، پروژه های نوسازی شهری نیز با ریسک های زیادی مواجه هستند. وجود ریسک در پروژه های نوسازی شهری موجب اخلال در فرایند های تجزیه و تحلیل امکان سنجی پروژه، طراحی و برنامه ریزی، ساخت و ساز و اجرا و در نهایت استفاده و بهره برداری عمومی از پروژه ها شده، لذا مدیریت ریسک این دسته از پروژه ها لازم و ضروری به نظر می رسد. با بررسی گزارش طرح های اجرا شده، دریافتیم که این راهکارها کارایی و تاثیر لازم را نداشته و علت آن هم پایین بودن سطح مشارکت مردم و ساکنان بافت های فرسوده و سرمایه گذاران در فرایند تامین مالی و در مراحل مختلف پروژه می باشد. پایین بودن سطح مشارکت نیز به نوبه خود ناشی از بی اعتمادی نسبت به مسئولان، دستوری بودن سیستم برنامه ریزی، عدم پذیرش و قبول توانایی مردم برای مشارکت در مراحل مختلف کار توسط مسئولان و برنامه ریزان و در نهایت عدم فرهنگ-سازی در زمینه نهادینه کردن مشارکت است. در این پژوهش، ابتدا انواع ریسک های اقتصادی پروژه های نوسازی شهری و راهکارهای مدیریت ریسک آن ها معرفی شده و سپس به تجزیه و تحلیل راهکار های موجود جهت مدیریت این ریسک ها پرداختیم. همچنین در این پژوهش سعی شده که راهکار های جدید و کارایی به منظور مدیریت ریسک، ریسک های اقتصادی این دسته از پروژه ها ارائه شود..

ریسک، مدیریت ریسک، ریسک های اقتصادی، پروژه های نوسازی شهر