اهمیت آموزش و پیشگیری و ترویج در مدیریت حریق عرصه های جنگلی زاگرس

در دهه های اخیر به ویژه از نیمه قرن بیستم به بعد، جامعه بشری از جنبه های متعددی تغییر یافته است . افزایش جمعیت منجر به آسیب به عرصه های طبیعی شده است . از طرف دیگر رشد رفاه اجتماعی و آگاهی نسبت به اثرات مضر آلاینده ها، پسماندها و پیامد حوادث آتش سوزی جنگلی ، فشارهای فزایندهای را بر مدیران وارد آورده و نقش عوامل انسانی و سازمانی به طور روزافزونی بارزتر شده است . توجه به فرهنگ پیش گیری جایگاه ویژهای در نگرش نوین به ایمنی دارد. فراهم کردن انگیزه، روحیه مالکیت ، مسئولیت و پاسخگو بودن در افراد، التزام عملی مدیران به اصل اولویت پیش گیری بر سایر جنبه ها از جمله ویژگی های یک سازمان دارای فرهنگ ایمنی است . لذا بررسی فرهنگ ملی و تعیین موارد ناسازگاری با فرهنگ سازمانی در عرصه های طبیعی از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد. فرهنگ ایمنی آموختنی است ؛ از این رو می توان گفت که یکی از علل عمده نامناسب بودن آن پایین بودن سطح آگاهی افراد است و بر این اساس یکی از راهکارهای ارتقای آن بالا بردن آگاهی ها از طریق انواع آموزشها می باشد. جنگل های زاگرس بیشترین موارد آتش سوزی با عوامل انسانی را داشته است . که این موضوع نقش آموزش های پیش گیرانه را پررنگ تر خواهد نمود. در این پژوهش سعی شده است که ضمن ارائه تعاریفی از مدیریت بحران و لجستیک و تعیین نقش و جایگاه آموزش در مدیریت بحران عرصه های جنگلی زاگرس, به بحث و بررسی این مهم پرداخته شود.

Keywords:

پیش گیری از حریق جنگلی , مدیریت بحران , آموزش عمومی , جنگل های زاگرس