دانیال قاسمی - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

سطوحی از بتن که پس از قالب برداری در معرض دید قرار دارند، نباید نقایصی نظیر حفرات ناخواسته بیش ازحد در آن ها وجود داشته باشد. مقدار حفرات ناخواسته در سطح بتن به شاخص هایی مانند نوع قالب، مواد رهاساز، طرح مخلوط، روش بتن ریزی، تراکم بتن و... بستگی دارد. در این تحقیق اثر مولفه های طرح مخلوط بتن بر روی حفرات ناخواسته مورد بررسی قرار می گیرید. مخلوط بتن از اجزای مختلفی تشکیل می شود. تغییر در مقدار استفاده هر یک از این اجزا سبب تغییر در کارایی و تنش تسلیم بتن تازه می شود. کاهش کارایی به معنی افزایش تنش تسلیم می باشد. با افزایش تنش تسلیم، خروج حباب های هوا دشوار می گردد که این امر افزایش میزان حفرات ناخواسته را در پی خواهد داشت.

کلمات کلیدی: حفرات سطحی ناخواسته، طرح مخلوط بتن، تنش تسلیم ، کارایی