استفاده از مدل های مبتنی بر منطق فازی به منظور تخمین ضریب بازیافت نفت در پروژه های ازدیاد برداشت و مقایسه با مدلهای خطی

ضریب بازیافت (RF)، در موفقیت مهندسی و اقتصادی هر فاز عملیاتی در فرایند تولید نفت و گاز اهمیت به سزایی دارد. از انجایی که ارتباط میان متغیر های ورودی و ضریب بازیافت به صورت پیچیده و غیر خطی میباشد، پیش بینی این متغیر به اسانی امکانپذیر نیست. از سوی دیگر ضریب بازیافت همواره تحت تاثیر متغیرهای زیادی از جمله نوع فرآیند بازیافت، نوع مخزن، خواص سیال، ناهمگنی مخزن، عمق و ضخامت ان میباشد که لازم است در فرایند مدلسازی مد نظر قرار گیرند. متداول ترین و جامع ترین روش در تخمین ضریب بازیافت، آزمایشات انجام شده در محیط آزمایشگاهی یا شبیه سازی های عددی مخزن یا ترکیبی از هر دو این روش ها میباشد که هر کدام به دلیل نیاز به داده ها، شرایط مرزی و اثرات مقیاس محدودیت های خاص خود را دارند. در این مطالعه از مدلهای مبتنی بر سیستم استنتاج فازی نوع سوگنو و ممدانی به همراه یک مدل رگرسیونی ساده به منظور تخمین ضریب بازیافت با استفاده از داده های جمع اوری شده از ادبیات تحقیق استفاده گردید. در ادامه عمکرد مدلها بوسیله شاخص های آماری مورد ارزیابی قرار گرفت تا دقیق ترین مدل برای تخمین این فاکتور کلیدی معرفی شود. نتایج بدست امده ثابت کرد که سیستم فازی ارائه شده در این مقاله عملکرد بهتری نسبت به مدلهای رگرسیونی ساده ارائه میکند که میتوان از ان به عنوان یک ابزار مناسب برای تخمین این فاکتور کلیدی استفاده نمود. علاوه بر این نتایج بدست امده از حساسیت سنجی متغیر ها، به درک تاثیر ورودی های مختلف بر روی ضریب بازیافت بسیار کمک میکند.

Keywords:

ضریب بازیافت , سیستم استنتاج فازی , افزایش برداشت , مدلسازی , تزریق گاز